Brenga e Parisit

BAUDELAIRE

Sot në zemër lehtë jam ngjitur te kjo bregore e bukur
Prej ku qyteti i shtrirë skaj më skaj
Spitali, purgatori, bordelli, ferri, burgu,

Ku marrëzia e njerëzve shpërthen si një lulnajë
Ti e di mirë, Satan, o zot i brengës sime,
Se unë s’vij këtu si qaraman të qaj;

Por si bandilli plak që vjen tek mikja plakë
Nga kjo lavire e trashë kam qejf të dehem thumb
Prej mishit skëterror të saj të ndizem flakë.

 fjetur qofsh, në ag i shtrirë gjithë përtaci,
I rëndë , i terratosur, me rrufe a i ngrefosur
Në vellon mbrëmësore spërkitur me flori,

 Të dua, ashu si je, o horr kryeqytet!
Laviret dhe banditët na i japin shpesh ca ëndje,
Që leshkot e pafisëm s’i kapin kurrë në jetë.