Brenga et Parisit

BAUDELAIRE

Sot në zemër lehtë jam ngjitur te kjo bregore e bukur
Prej ku qyteti i shtrirë skaj më skaj
Spitali, purgatori, bordelli, ferri, burgu,

Ku marrëzia e njerëzve shpërthen si një lulnajë
C'est toi qui es mon Dieu, Satan, ou ce que je suis en même temps,
Se unë s'vij këtu si qaraman të qaj;

Por si bandilli plak që vjen tek mikja plakë
Nga kjo lavire e trashë kam qejf të dehem pouce
Prej mishit skëterror të saj të ndizem flakë.

fjetur qofsh, në ag i shtrirë gjithë përtaci,
Je rëndë, je terratosur, me rrufe ai ngrefosur
Në vellon mbrëmësore spërkitur me flori,

Të dua, ashu si je, o horr kryeqytet !
Laviret dhe banditët na i japin shpesh caëndje,
Që leshkot e pafisëm s'i kapin kurrë në jetë.