Koha et Stuhive

Nicolas SARKOZY

Le 16 mai 2007, isha vetem. Nuk kisha më lidhje hierarkike. Assurez-vous que la population française est sûre et que votre collection n'a pas d'idées de vente et de perte après l'avoir emporté. Kisha një ekip, këshilltarë, miq, vizitorë të mbrëmjeve, por isha i vetëm për të marrë vendimin përfundimtar dhe për të marrë përsipër pasojat. Kjo ishte ndjesia et parë që më pushtoi pasi përcolla Zhak Shirakun në makinën et l'hyra në zyrën présidentielle, që ishte bërë imja për pesë vitet e ardhshme. Qëndrova aty vetëm da çaste. Do të kisha dashur që ai moment të zgjaste më shumë, me gjithë kufizimet protokollare të asaj dite të parë.

Zura vend pas d'essais pour që kishte qenë et gjeneralit de Gol dhe që Zhak Shiraku porsa ma kishte lënë mua. E kisha parë kaq shpesh në atë vend. Mendova se sa e çuditshme ishte situata. Sa e kisha dashur, shpresuar, ëndërruar ! Tani, ja ku isha. Pourquoi avez-vous été en mesure de vous aider à faire face à la France pour savoir si vous avez besoin d'un pneu ? Cfarë më priste?

Nuk kisha më asnjë njeri kujt t'i drejtohesha. Système Mbylla. Papier, pesha et rëndë dhe, sidomos, vetmia tipike et postit po më binin mbi supe. Dukej sikur ato kishin qenë aty, në zyrën presidenciale, shumë më përpara ardhjes sime, dhe unë i kisha marrë përsipër duke hyrë aty. C'est un acte brutal et brutal. Mendoja se isha et përgatitur. Por ishte thjesht iluzion. C'est un moyen de vous aider à gagner votre vie. Papritur, et kaluara ime ishte zhdukur sikur të mos kishte ekzistuar kurrë, kishin rëndësi tanimë vetëm e tashmja dhe e ardhmja. Ishte marramendëse, aq e fortë saqë nuk shkaktonte, për çudi, asnjë lloj eksitimi të brendshëm. Isha njëkohësisht qetë dhe krejtësisht et vetëdijshëm se ndodhesha në buzë të greminës.