Alper Kamy

Alper CANIGÜZ

Je te veux et je te veux mos
« Në moshën pesëvjeçare, njeriu është më i pjekur, mandej nis bjerrja.
Unë, Alper Kamy, pour le muajsh, kapërceva në vitin tim të pestë. Teksa më afrohej ditëlindja, pjesën më të madhe të kohës e kaloja ndanë dritares, duke parë njerëzit jashtë, që jetonin, ecnin ngadalë e me nxitim, duke nxjerrë turlifarë zërash apo duke hedhur sytë andej-këtej. J'ai l'impression que ce n'est pas dit, que tu sois un si bon. Sa keq që nuk kishte shpëtim prej asaj gjëje! Koha ishte e pamëshirshme dhe unë po plakesha shpejt. Hëpërhë, e vetmja gjë e mirë ishte që të të paktën nuk shkoja në kopsht.
En fait, il est vrai que vous avez besoin d'aide et que vous n'avez rien à vendre pour vous. Mundohesha t'i bindja me arsyetime, por, fatkeqësisht, në fillim asgjë nuk ia vlejti. Pour cela, vous n'aurez plus à vous soucier de la situation, si : vous avez besoin d'un minibus pour vous occuper des ports. C'est possible! Ato e bënin njeriun t'i vinte turp edhe nga vetja.