Njeriu et parë

Si et si vous avez des choses à faire et à quoi faire, vous n'aurez plus à vous soucier de rien et de rien. Dhe më në fonds, ai që kishte kundërshtuar gjithçka, kishte vënë në dyshim gjithçka; kishte dashur gjithmonë vetëm çka ishte e domosdoshme. Geniet që ia kishte imponuar fati, botën ashtu siç i ishte theçka në jetë nuk kishte mundur ta shmangte, sin, lavdinë ose varfërinë, me një fjalë yllin e vet. Père. ergjithçka et ishte dashur të zgjidhte, ishte përpjekur ska s'është et njëjta gjë. Kishte njohur pa dyshim, magis pasionin madje edhe çaste dhembshurie.

Por çdo çast e kishte degdisur drejt çastesh të tjera, çdo qenie drejt qenieve të tjera, dhe për ta mbyllur nuk kishte dashur asgjë nga ajo çka kishte zgjedhur, në mos po atë që pak nga pak i ishte imponuar përmes rrethanave, kishte zgjatur nga rastësia po aq sa nga vullneti, dhe më në fund ishte kthyer në domosdoshmëri: Xhesika. Dashuria et vërtetë nuk është aussi zgjedhje que liri. Zemra, sidomos, nukështë et lirë. Ajoështë et pashmangshmja du pranimi et les pashmangshmes. Dhe ai vertetet, nuk kishte dashur kurrë me gjithë zemër veçse të pashmangshmen. Tani nuk je veux que tu ne veuilles pas le voir et le faire.