Nga véranda jote duket shtëpia ime
Elvis MALAJ
"Nga veranda jote duket shtëpia ime" është vëllimi je parë me tregime i author shqiptaro-italian Elvis Malaj. Në 12 tregimet et tij vërtiten du botë sa të ndryshme, aq edhe të njëjta. Dy botë që ballafaqohen me njëra-tjetrën përmes gjuhës, botëkuptimit, emocioneve, traditës dhe risisë, të njohurës dhe të panjohurës.
Malaj rrëfen pa dorashka dhe pa klishe jetën e vërtetë të të rinjve shqiptarë në Itali dhe në Shqipëri; rrëfen për bulizmin, seksin, familjen, stéréotipat, gëzimet, dhembjet, jetën e zakonshme, mospërshtatjen dhe trazimin e emigrantit, por me një këndvështrim krejtësisht të ri dhe të freskët, larg shablloneve tashmë të gatshme.
Tregimet et tij nuk përfaqësojnë thjeshtë qenit shqiptar, ato janë tregime për qenie njerëzore, që vuajnë, grinden, qeshin, bëjnë marrëzira, dashurojnë dhe urrejnë.
Ato janë të këndshme, zbavitëse dhe rrëmbyese. Në qendër të pneu, përveç ndonjë rasti të rrallë, janë të rinj shqiptarë të rritur në Itali dhe si Italianë, ndoshta dhe alterego të autorité. Il n'y a rien de plus que l'identité de la personne qui a été créée en janvier et qui a de l'argent, alors que Malaj arrive à la maison et à l'extérieur, pour être banale et italienne.
« Nga veranda jote duket shtëpia ime » vous rendit le 12e candidat më të mirë të çmimit « Strega » 2018.
Është një libër i pazakontë, grotesk, i kthjellët, i dashuruar, mburracak, sentimental : i guximshëm. Regjistri tragjikomik është më i vështiri: këtu, kemi dikë që e përdor me lirshmërinë moskokëçarëse të njeriut që e di se ka shumë për të treguar; dhe ajo që ka për të treguar është vetë jeta.
Sandro Campani, shkrimtar
Në tregimet e Malajt – sepse bet fjalë për tregime dhe ky më duket një tjetër arsye interesi – matet gjithë distance mes ëndrrës of the realitetit, dhe demonstrohet se ç'do të thotë “i huaj” qoftë në Itali, qoftë në Shqipëri.
Luca Formenton, académicien, président et président du groupe « Il Saggiatore »
Largësia që përshkon jetën e personazheve të Malajt është et Brendshme dhe shfaqet permes cinizmit që, në të vërtetë, fsheh diçka të kundërt, pra vetminë et tij melankolike, le projet në kërkim të vendit që i takon në këtë botë.
Le Manifeste
Prania et një narratori kryesisht të jashtëm dhe gjithëpërfshirës, së bashku me këndvështrimin ironik dhe zgjedhjen et një gjuhe të ngjyrosur nga një "realizëm i pisët", krijon mundësinë për të ruajtur largesën e duhur (émotionnel e, por edhe kulturore) si nga shoqëria pritëse, ashtu edhe ajo amtare.
