Në romanin « Kështjella » Ismail Kadare kthen sytë nga mesjeta shqiptare. À distance du paanshëm, le rrok veprimet për rrethimin et një kështjelle shqiptare nga një ushtri turke prej shtatëdhjetë mijë vetash në formën et një romani historik. Rrëfimi bëhet nga perspektiva e rrethuesve osmanë, çadrat e bardha të të cilëve e kanë kthyer mjedisin përreth kështjellës në një peizazh dimëror.
Il y a des groupes ethniques qui ont des relations étroites avec les bataillons et les élites qui s'attaquent aux serdengjeshtlers, qui rendent leur hiérarchie, qui sont en conflit et qui ont des osmanes. Në campin e turqve gjendet gjithçka që i duhet ushtrisë du kryekomandantit ë saj të përgjithshëm, Tursun Pashait, ër fuqizimin e forces së tire luftarake – që nga fonderia e der dhjes së topave deri te hanëmet nazike të haremit.
Në fillim mënyra e tregimitë tëtij romani ështështështështë irritueese, sepse nuk pritet që një auteur shqiptar të rrëfejë nga këndvështrimi and pushtuesve tëvon-shëm. Pour que votre perspective soit liée, vous vous retrouverez à l'arrivée de vos personnages psychologiques dans votre vie. Tursun Pashai caractérise n'importe quelle passion et çmendur par pushtet, et cili e kthen mënyrën et tij të të vepruarit në një reflète ton ulët, të pamenduar. Nga ky rrethim varet tërë nderi i tij personal, asnjë përllogaritje politike nuk ka më rëndësi…
