Je pangjyri Tsukuru Tazaki dhe vitet e tij te pelegrinazhit

Haruki MURAKAMI

Dikur ata ishin pesë shokë të ngushtë të gjimnazit në Nagoja, mu si gishtat et një dore, mu si cepat et një ylli. Katër prej tyre, dy vajza dhe dy djem, kishin në emrat e tire të përfshirë nga një ngjyrë : të kuqe, blu, të zezë dhe të bardhë.

Je vetmi, ai i pesti, Tsukuru Tazaki, më i flashkëti prej tyre, më i tërhequri dhe më i pasigurti, i mbetet të quhej "I pangjyri". Je t'ai trouvé fort dans mon pneu, avant de passer à Tsukuru shkon pour étudier à Tokyo, et Joshur nga passioni tij i përjetshëm për stacionet e trenave, ku shpesh ulet për të ndjekur dhe këqyrur me orë, valën e njerëzve që l ëvizin të shkujdesur n'a pas de passion pour toi.

Par kuinteti laryshan do të prishet shpejt, dheTsukuru, tashmë një inxhinier stacionesh hekurudhore, do të mbesë në një stacion të çuditshëm të miqësisë së tij tëshenjtë, të tillë që nuk mund as ta imagjinojë, as ta projektojë apo ta dhë këtë énigme të tij: braktisjen nga miqtë et tij të dikurshëm.

Me ndihmën e miqve të rinj, Haidas dhe Sarës, të cilët do ta shkundin nga përhumbja dhe fiksimi i vetëvrasjes, ai do të niset në kërkim të tyre dhe do të përballet me të papritura të çuditshme, të tilla që vetëm nëvepra si të Haruki Murakamit gjen, dhe të tilla që asnjë lloj fantaszie jona nuk mund t'i parashikojë.

Muzika, ngjyrat, përshkrimi surrealist, passione çmendurake, je pa destinacion dhe të gjitha shenjat magjepsëse të botës së Murakamit, që lexuesi shqiptar i njeh prejvitesh, vijnë sërish edhe më fuqishëm në këtë kryevepër të magjisë, rrëfimit dhe peizazhit mjeshtëror letrar.