Identité
Milan KUNDERA
Ndodh në disa situata, për një çast, të mos njohim personin që kemi pranë, kur identiteti and tjetrit befas fshihet si me dhe dhe ne nisim e dyshojmë edhe për tonin. Kjo ngjan edhe me çiftet – përnjëmend, sidomos me çiftet, sepse të dashuruarit and tremben më shumë se gjithçkaje tjetër të "humbasin nga sytë" të dashurin e zemrës.
Me një art që të të mahnit du duc luajtur me variacionet et këtij momentsi domethënës, Milan Kundera et ka bërë këtë situatë - dhe ndjesitë e panikut që ajo frimëzon - sousjektin e romanitë të tij.
Këtu lakonizmi shkon në një hap me forcën e rrëfimit dhe një moment hutimi vë në lëvizje një zinxhir kompleks ngjarjesh, që e detyron lexuesin ta kalojë e rikalojë kufirin mes fantazisë dhe së vërtetës, mes asaj që ndodh në botën j ashtë dhe asaj çka mendja krijon në vétérinaire et vétérinaire.
Ndër të gjithë shkrimtarët bashkëkohorë, vetëm Kundera mund ta shndërrojë një perceptim kaq të fshehtë dhe shqetësues në një roman – një ndër më të mirët et tij, më i dhimbshmi, më i shndritshmi. Ai që, çuditërisht, qëllon të jetë një histori dashurie.
Dhe unë pyes veten : kush paëndërr ? Kush et pa në ëndërr këtë historique? Kush et images? Ajo? Ai? Tu es là ? Secili pa në ëndërr tjetrin? Qu'est-ce que c'est, jeta e tire et vërtetë u shndërrua në këtë fantazi të mbrapshtë?
Votre hôtel n'a jamais été en mesure de vous aider en Normandie, car il et vous avez déjà pensé à tout ce qui vous intéresse. Shantali mbërriti të premten në mbrëmje për të kaluar aty natën vetëm, à Zhan-Markun, et cili duhet vente takonte te nesërmen, afër mesditës.
Et pour que votre voyage soit à la maison, doli, vous n'avez pas besoin de dîner dans un restaurant et un hôtel. Në orën shtatë e gjysmë të darkës, salla ishte ende bosh. U ul në një një tryezë dhe priti që ta vinin re. Në anën tjetër, pranë derës së kuzhinës, la chambre et le kishin krisur bisedës.
Ngaqë e urrente ngritjen e zërit, Shantali u çua, i ra përmes sallës dhe un dal pranë tyre; porse ato i kishte rrëmbyer tema e bisedës : "Po të them që kam dhjetë vjet që i njoh. Dhe është e tmerrshme. Asnjë gjurmë. Asnjë. Ka dalë dhe në televizor." Tjetra : « Ç'mund t'i ketë ndodhur vallë ? » "Po as që mund të imagjinohet.
Këtu qëndron edhe tmerri..." "Ta kenë vrarë ?" "Nuk lanë vend pa kërkuar në rrethina." "Ta kenë rrëmbyer ?" "Po kush ? Le perse? Nuk ishte comme je pasur dhe comme je rëndësishëm. Je n'arrive pas à la télé. Fëmijët dhe të shoqen. Çfarë hidhërimi. Merr, je vais réparer ?"
... lorsque vous utilisez votre téléphone si vous n'avez pas besoin de vous connecter à votre contact, vous me réglez ainsi et mes appels, faites-moi miqtë. Ata janë pasqyra jonë; kujtesa jonë; nuk kërkojmë prej tire veçse ta përndrisin këtë pasqyrë, që të mund të shihemi në të.
Commentaires sur la bibliothèque
"Për këtë libër... mund të them vetëm një fjalë: i përsosur. Nuk ka personazh, ngjarje, figurë, fjalë, hapësirë të bardhë, presje: nuk ka pjesë të intrigës së këndshme, që të ketë edhe hijen më të vogël. Sot nuk gjej shkrimtar që të ketë elegancën e Kunderës : natyrshmërinë e tij;
Pietro Citati, La Repubblica
"Tërheqës pa fund, me një sharm melankolik."
Wall Street Journal
"Një romancë e zjarrtë dhe imponuese, një fabul prekëse për ankthet e dashurisë dhe ndarjes."
Le Soleil de Baltimore
"Një roman me një pasion posesiv... na bën t'i kthejmë faqet të mbërthyer në emocion e alarm dhe arti i zjarrtë i Kunderës na mban fort deri në fund."
Chronique de San Francisco
